Bir hadiste “Evlat kokusu, Cennet kokusudur.” Diğer bir hadiste ise “Kimin çocuğu varsa, onunla çocuklaşsın” buyrulmuştur.
Dinimizde çocuklarımızın ne kadar kıymetli olduğu hadislerde ve ayetlerde belirtilmiştir. Bizim için de en değerli varlıklarımız çocuklarımızdır.Çocuklarımız bizim çiçeklerimizdir, onları soldurmamak için,zarar gelmesini engellemek için elimizden gelen her şeyi yaparız.Bizim bu kadar üzerine titreyerek büyüttüğümüz çiçeklerimizi birileri gelir ve soldurmak isterler.Onların küçücük bedenlerinden yararlanıp soldururlar.Bizim koklamaya kıyamadığımız çiçeğimizi soldurup atarlar.Anne ve babaların geceleri üşümesin diye kalkıp örttükleri yavrularımız artık ya bir çöp konteynırında veya bir poşet içinde herhangi bir yere atılmış ya da buz gibi bir toprağın altındadır.Hayatta kalanları ise ömrü boyunca unutamayacakları izler bırakmıştır. Kimdir bu caniliği yapan ya da yapanlar. Bunlara birçok psikolog pedofili hastası diyor. Çünkü bunlar kendilerine güvenleri olmayan, hayatlarını hep güvensizlik içinde yaşayan, cinsel anlamda sorunları olan insanlar. Bazı yabancı psikologlar ise tedavisi mümkün olmayan sapık ruhlu insan olarak teşhis koymuştur.
Ülkemizde bu tip suçlara verilen cezalar; çocuğun gördüğü zarara, yaşına, sonunda cinayet varsa buna bağlı olarak 5 ila 39 yıl arasında değişmektedir. Sizce bu cezalar bu insanlar için caydırıcı mıdır, soruyorum sizlere?
İşin en vahim yanı ise, pedofili hastaları her ne kadar hapiste oldukları sürece tedavi altında tutulsalar da, birçok psikoloğun hem fikir olduğu tek şey, bu tip hastaların iyileşmediği hapisten çıktıkları andan itibaren aynı suçları tekrarlama potansiyelleri olduğudur. Peki bunlar bu kadar tehlikeliyken, çocuklarımız sürekli tehdit altındayken bu kişilerin “Cezalarını çektiler.” Denilip de salıverilmeleri ne kadar doğrudur?
ABD´nin bazı eyaletlerinde idam cezaları verilirken bazı eyaletlerinde hadım cezası uygulanıyor. Çek cumhuriyetinde ise cerrahi kastrasyon uygulanıyor. Bizim ülkemizde de en azından çocuklarımızı korumak için böyle cezalar gelmelidir diye düşünüyorum. Çünkü bu insanlar bizlerden gelecek neslimizi, çiçeklerimizi, yüreğimizi söküp alırken buna sadece seyirci olmak bütün insanlığı üzüyor.
Çocuklarımız bizim her şeyimiz, onlar daha çok küçükler ve başlarına gelebilecek tehlikenin farkında bile değiller. İnsana en acı gelen bu tehlikenin hep yakınlarımızdan, ne biliyim mahalledeki bir komşudan, akrabadan, çocuklarımızı emanet ettiğimiz bir öğretmeninden, vs... yani aslında hiç beklemediklerimizden görüyoruz. O zaman kime güveneceğiz diye soruyoruz kendimize,çünkü bende soruyorum.İşte sözün, kelimelerin bittiği yer burası, sanırım hayatımıza aldığımız insanlara daha çok dikkat etmeliyiz.
Yüce Rabbim bu tip insanların kötülüklerinden çocuklarımızı korusun. AMİN.
